Morpheus MKII

Ik heb de Sonnet Audio Morpheus dac nu nog maar twee dagen lopen, dus echt lekker ingespeeld is de dac nog niet. Maar toch wil ik mijn eerste indrukken graag delen. Dat de Morpheus van de hand van Cees komt en een doorontwikkeling is van zijn eerdere ontwerpen is duidelijk te horen. De sound van een NOS-dac heeft iets gemakkelijks, het vermoeid nooit. Die gemakkelijke sound heeft de Morpheus dus ook. Maar er zijn ook wel duidelijke verschillen. Zo is het zo belangrijke middengebied voller en strooit de Morpheus met mooie klankkleuren. Iets wat mij bjivoorbeeld altijd ook in de Aqua Acoustic La Scala aansprak maar waar de Aqua Acoustic nog wel eens wil overdrijven en de bocht dreigt uit te vliegen blijft het bij de Morpheus netjes binnen de lijnen, zonder overigens saai te worden. Integendeel, de muziek leeft en ademt en is kleurrijk.

Had ik met de Metrum dac's nog wel eens dat plaatsing van muziekinstrumenten en zang een wat onrustig beeld gaven, is het bij de Morpheus super strak, het geluidsbeeld staat als een huis. Complimenten.

Als de Morpheus over een aantal dagen wat meer is ingespeeld, zal ik een update van mijn bevindingen plaatsen.

Update

De Morpheus heeft de afgelopen dagen dag en nacht muziek gespeeld en dat heeft een hoorbaar verschil opgeleverd. De muziek is gepolijster, ronder en klankleuren zijn dieper geworden. Opmerkelijk detail, over details gesproken, is dat de Morpheus iedere bit genadeloos weergeeft zonder daarbij het gevoel te geven dat de muziek te analytisch wordt weergegeven. Tenslotte, naast de al eerder genoemde kenmerken van de Morpheus, wil ik nog een belangrijk kenmerk uitlichten, en wel dynamiek. Hadden de Metrum dac's de neiging om een 'laid back sound' te hebben, hiervan is bij de Morpheus niets te merken. De muzek komt dynamisch uit de luidsprekers, je raakt er als luisteraar direkt bij betrokken. Wat mij betreft kan er geen groter compliment aan de Morpheus worden gegeven.